سالها پیش گروه هایی از میانمار و برمه آواره شدند و به تایلند پناهنده شدند. در این کشورها که جنگ و خونریزی براه بود با اجازه رسمی دولت تایلند پناهندگی این کشور را گرفتند و سرزمین مادریشان را ترک کردند.

در منطقه ای روستایی در شمال تایلند به نام “کارن” سکنی گزیدند که اکنون به صورت قبیله ای زندگی می کنند.

در این بین ۳۶ خانوار در یک قبیله وجود دارد که به زنان گردن زرافه یا “پادونگ” معروفند. دلیل این شهرت هم به خاطر گردن های درازی است که زنان این قبیله دارند.

اما این دراز بودن گردن زنان بی دلیل نیست. از سنین نوجوانی زنان حلقه های فلزی نرمی که برای اینکار ساخته شده اند. دور گردنشان می اندازند. از آنجا که حلقه های فلزی وزنی بین ۱۵ تا ۲۲ کیلو دارند باعث میشود تا استخوان های گردن این زنان نرم شود و رشد کند. این امر باعث دراز شدن گردشن شان میشود.

گفته میشود که نخستین حلقه برنز در سن ۹ سالگی به گردن دختران “پادونگ” آویخته می شود و تا هنگام ازدواج هر سال یک حلقه ی دیگر به آن افزوده می گردد تا زمانی که درازای آن به یک فوت یا سی سانتیمتر می رسد.

دراز بودن گردن شاید باعث زیبایی این زنان شوند اما مشکلاتش بیشتر از سودشان است. یکی از رایج ترین این مشکلات این است که در صورتی که این حلقه ها را باز کنند نمی توانند گردنشان را نگه دارند چراکه گردن این زنان ماهیچه ندارد که بتواند تعادل سرشان را حفظ کنند.

گاهی برخی از آنان با پوششی از حلقه های برنزی به خاک سپرده می شوند. آنان چنان به سنت، فرهنگ و ملیت خود پای بند هستند که به هیچ بها، ترک فشار و سنگینی فلز و سختی های آنرا نخواهند کرد.

مطالب جدید

مطالب پربازدید

تبلیغات متنی

عنوان سایت شما

چند خطی درباره سایت شما